روز جمعه، پنجم آبان (۲۷ اکتبر)، در تپه وزیر محمد اکبر خان شهر کابل با حضور سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله (کشور) طالبان، مسجدی شبیه به مسجدالاقصی از طرف حکومت ترکیه افتتاح شد. به‌منظور جلب حمایت طالبان، این مسجد به نام «ملا عمر مجاهد»، بنیان‌گذار این گروه، نام‌گذاری شده است.

در تپه وزیر محمد اکبر خان، بلندترین پرچم نظام جمهوریت مورد حمایت کشورهای غربی برافراشته شده بود و این پرچم از نقاط مختلف شهر کابل قابل دیدن بود، اما اینک طالبان، پرچمشان را بر فراز این تپه برافراشته‌اند و اجازه داده‌اند که مسجدی شبیه به مسجد الاقصی در این تپه ساخته شود.  

سراج‌الدین حقانی در هنگام گشایش این مسجد، حمله‌های اسرائیل به نواز غزه را «جنایت» در برابر فلسطینیان توصیف کرد.

او ادعا کرده است که نیروهای فلسطینی موفق به آزادسازی فلسطین خواهند شد: «علیه مسلمانان در فلسطین ظلم در جریان است، این ظلم را محکوم می‌کنیم و این ظلم جنایت نابخشودنی است که علیه مسلمانان انجام می‌شود.» 

او گفت که مردم افغانستان و مسلمانان کل جهان در غم‌ مردم فلسطین شریک‌اند و با آن‌ها ابراز همدردی می‌کنند. 

سراج‌الدین حقانی رهبر شبکه حقانی است که خونین‌ترین و مرگبارترین حمله‌ها را در دوران نظام جمهوریت انجام داده است. همچنین حقانی یکی از افراد تحت تعقیب اداره تحقیقات فدرال ایالات متحده آمریکا است که برای ارائه اطلاعاتی که به دستگیری‌اش منجر شود، ۱۰میلیون دلار پاداش تعیین شده است.  

سراج‌الدین حقانی از زمان آغاز جنگ میان نیروهای حماس و اسرائیل در هفتم اکتبر، چندین مرتبه در سخنانش از فلسطینیان حمایت کرد، اما ملا هیبت‌الله آخوندزاده که طالبان از او به‌عنوان «امیرالمومنین» نام می‌برند، در مورد جنگ حماس و اسرائیل سکوت کرده است.  

ساخت مسجد مشابه مسجد الاقصی از طرف ترکیه و برپایی همایش‌های متعدد در حمایت از فلسطینیان از طرف جمهوری اسلامی، تنش در افغانستان را که نیم‌قرن درگیر جنگ و ناامنی بوده است، بیشتر می‌کند. دو هفته پیش همایش و راهپیمایی‌های متعددی در افغانستان در ارتباط با محکومیت حمله اسرائیل به نواز غزه برگزار شد.  

جمهوری اسلامی ایران از حامیان اصلی گروه حماس است و ترکیه نیز حماس را یک گروه «تروریستی» نمی‌داند.  

دوشنبه هفته گذشته فضل محمد حقانی، سفیر طالبان در تهران، در نشست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ایران شرکت کرده بود. سفارت افغانستان در تهران در رسانه اجتماعی اکس نوشته بود که این نشست با هدف «نکوهش حملات وحشیانه اسرائیل» در برابر مردم فلسطین در نوار غزه برگزار شد.  

در دوران رژیم طالبان، فعالیت جمهوری اسلامی ایران در راستای اسرائیل‌ستیزی در افغانستان افزایش یافته و چندین مرتبه همایش‌ها و راهپیمایی‌هایی در حمایت از «قدس» برگزار کرده است که در آن‌ها شعارهای ضداسرائیلی سر داده شد.  

در این همایش‌ها، برخی از شهروندان افغانستان آمادگی‌شان را برای جنگیدن در مقابل اسرائیل در غزه اعلام کردند؛ بیشتر آن‌ها تحت تاثیر تبلیغات علمای دینی قرار گرفته و بدون هیچ‌گونه درکی از وضعیت جنگ و جغرافیای آن، این تصمیم را اعلام کرده بودند.  

در بخش‌هایی از شهر هرات پرچم اسرائیل در کف خیابان‌ها چسبانده شده است تا خودروها از روی آن عبور کنند و با این اقدام، عاملان آن خواسته‌اند که «بی‌حرمتی» به این پرچم و یهودستیزی خود را نشان دهند. البته در راهپیمایی‌ها و گردهمایی‌هایی که در حمایت از قدس در افغانستان برگزار می‌شود، نیز پرچم اسرائیل آتش زده می‌شود.  

در حالی شعارهای یهودستیزانه در افغانستان سر داده می‌شود که یهودیان و مسلمانان در افغانستان برای مدت طولانی به‌طور مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر زندگی می کردند. روند مهاجرت یهودیان از افغانستان در سال ۱۹۵۰ میلادی آغاز شد و یهودیان دسته‌دسته کشور خود را ترک و بیشتر آن‌ها به اسرائیل، کانادا و آمریکا مهاجرت کردند.   

تا حدود نیم قرن پیش، جمعیت بزرگی از یهودیان افغانستان در هرات، استان هم‌مرز ایران، زندگی می‌کردند. از یهودیان ساکن هرات با عنوان «موسایی‌ها» یاد می‌شد و بسیاری از آنان در منطقه «درب‌عراق» در شهر کهنه هرات، دیواربه‌دیوار با مسلمانان زندگی می‌کردند. کنیسه‌ای از یهودیان نیز در کوچه گل‌فروشی شهر کابل به یادگار مانده است. 

نیم‌قرن می‌شود که در افغانستان جنگ و ناامنی وجود دارد و همواره بخشی از شهروندان آن، تحت تاثیر تبلیغات علمای دینی در رابطه با «جهاد علیه کفار» قرار داشته‌اند. بیم آن می‌رود که بار دیگر انگیزه‌های «جهادی» در میان شهروندان افغانستان قوت بگیرد تا از آن‌ها به‌عنوان نیروی نیابتی کشورهای همسایه در فلسطین استفاده شود.  

البته جمهوری اسلامی پیش‌تر از شهروندان شیعه به‌ویژه هزاره‌ها در تیپ فاطمیون سربازگیری کرد و آن‌ها را به منظور حمایت از رژیم بشار اسد به میدان‌های جنگ در سوریه فرستاد. جمهوری اسلامی با تبلیغات گسترده مذهبی و شعار دفاع از حرم بی‌بی‌زینب، مهاجران افغانستان را به جنگ سوریه فرستاد، در حالی که بسیاری از آن‌ها هیچ پیشینه جنگی نداشتند.  

طالبان از طریق گزینه نظامی بر افغانستان تسلط یافته‌اند و حکومت آن‌ها را هیچ کشوری به‌رسمیت نشناخته است، اما برخی از کشورهای همسایه، به‌ویژه جمهوری اسلامی، تلاش کرده‌اند که افکار شهروندان را به نفع خودشان مدیریت کنند. نگرانی‌ها مبنی بر استفاده از شهروندان افغانستان در جنگ‌های نیابتی منطقه تحت حاکمیت طالبان افزایش یافته است.